Kąty Wrocławskie
Miasto może być z niego dumne

To pięknie, gdy człowiek jest dumny ze swego miasta, lecz jeszcze piękniej, gdy miasto może być z niego dumne - wspomnienie o Jerzym.

Jego miłość do Kątów Wrocławskich, była zaraźliwa. Swoją pasją integrował ludzi, zarówno seniorów, jak i ludzi czynnych zawodowo, młodzież i dzieci. Tworzył atmosferę sprzyjającą spotkaniom, wymianie zdań i wspólnym podróżom w czasie, jakie miały miejsce w założonej wespół z innymi pasjonatami Regionalnej Izbie i wycieczkom po Dolnym Śląsku.

Od czego zaczęła się działalność publiczna, a nawet misja pana Jerzego? Na pewno od spotkania z księdzem profesorem Mieczysławem Kogutem i wspólnej pracy nad III tomem „Dekanatu Kąty Wrocławskie”.

Dzięki temu spotkaniu, jak wspomina ksiądz Kogut, pan Jerzy chyba poczuł w sobie wewnętrzną potrzebę ocalenia od zapomnienia tych wszystkich skarbów, jakie zostawili nam potomni. Szacunek do przeszłości, dziedzictwa pokoleń sprawił, że Izba Regionalna nabrała realnych kształtów i nastąpiło jej uroczyste otwarcie. Wspólnie z panem Jerzym cieszyliśmy się, że Kąty doczekały się kultowego miejsca, miejsca, w którym zgromadzono i eksponowano pamiątki przeszłości - tak naprawdę pamiątki rodzinne. I te pamiętające jeszcze czasy przedwojenne, gdy miasto i gmina należały do Niemiec, jaki i te powojenne: przywiezione z Kresów i skrupulatnie gromadzone w czasie PRL-u.

Każdą rzecz pan Jerzy dokładnie opisywał i z każdej bardzo się cieszył. Następnie eksponował w Izbie, dzięki czemu grono ofiarodawców i zwiedzających miało okazję do poznania burzliwej historii zarówno miasta, jak i ludzi. Pan Jerzy dbał o to, by historia miasta była przeznaczona nie tylko dla grupki specjalistów. Dzięki licznym publikacjom zamieszczanym w wielotomowym dziele „ Dekanat Kąty Wrocławskie”, przybliżał wydarzenia z historii miasta i gminy wszystkim, którzy chcieli wiedzieć więcej, chcieli poznać miejsce, w którym założyli rodziny, wybudowali domy, które ich rodzice, dziadkowie wybrali, gdy zmuszono ich do pozostawienia gospodarstw na Kresach.

Artykuły pana Jerzego stały się fundamentem prac magisterskich, licencjackich i przyczynkiem do dalszego pogłębiania wiedzy o naszym regionie. Na uwagę zasługują również dokumentacje filmowe z historii miasta i gminy. Dzięki nim, historia Kątów nabrała dynamiki, a przekaz znalazł nowych odbiorców - młodzież. Bo Pan Jerzy szczególnie upodobał sobie kontakty z młodzieżą. To dla nich przygotował ciekawe wycieczki po gminie, to młodzieży opowiadał ciekawostki, dla nich wymyślał konkursy - tylko po to, aby zainteresować, zachęcić do wizyty w Izbie, spaceru ulicami miasta. Współtworzył z gimnazjalistami „Igrzyska historyczne” podczas których z zadowoleniem obserwował potyczki historyczne młodzieży. Nigdy nie odmawiał konsultacji, wystąpień czy udziału w uroczystościach organizowanych przez Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Kątach Wrocławskich.

Jego obecność podczas konferencji naukowych w rocznicę wolnych wyborów, ogłoszenia stanu wojennego, żołnierzy wyklętych, rocznicy zbrodni katyńskiej, była wyrazem szacunku dla młodzieży, ich postawy i zaangażowania w sprawy o charakterze lokalnym i patriotycznym.

Ostatnie spotkanie z młodzieżą, 26 września, to obchody 75 rocznicy powstania Polskiego Państwa Podziemnego, połączone z odsłonięciem pamiątkowej tablicy. Ostatnia wycieczka z dziećmi - 27 września po gminie Kąty Wrocławskie - kościół w Sośnicy. Ostanie publikacje -współpraca nad III tomem „Kątów Wrocławskich” pod redakcją ks. Prof. Mieczysława Koguta. Zawsze miał czas, służył pomocą, inspirował i motywował. Stanął na czele Stowarzyszenia, o którego potrzebie zorganizowania, kilka osób zaczęło rozmawiać jesienią 2008 roku.

Wynikiem tych pierwszych sondażowych rozmów było spotkanie w Ratuszu 3 listopada 2008r. W skład tej grupy inicjatywnej weszli wraz z panem Jerzym: Mieczysław Kogut, Jan Krzaczek, Krzysztof Kurpiel, Zdzisław Łatko, Andrzej Plechoć, Mieczysław Reps, Maria Mach, Alina Dudziec i Lidia Reps. Określono wtedy cele Stowarzyszenia i zasady programowe. 10 stycznia 2009 roku zatwierdzono statut i Stowarzyszenie nabrało kształt formalnej grupy. Pan Jerzy dbał o sprawne funkcjonowanie grupy pasjonatów i nie zaniedbywał żadnej okazji dzięki, której członkowie powołanej do życia przez niego organizacji czuliby, że ich działalność ma sens. Zorganizowane przez pana Jerzego wycieczki, adresowane do wszystkich chętnych, pozwoliły poznać magiczne miejsca naszego regionu: pałace w: Książu, Krobielowicach, Samotworze, Pszczynie; muzeum w Galowicach; kościołów: w Sośnicy, Kątach Wrocławskich, Kamieńcu Ząbkowickim, kompleksie cysterskim w Krzeszowie - to tylko niewielka część, jaką wspólnie z panem Jerzym udało nam się poznać. Szczególną pieczą otoczył mauzoleum von Blüchera: rokrocznie członkowie Stowarzyszenia porządkowali obiekt i uczynili go przyjaznym i atrakcyjnym dla licznie odwiedzających go turystów. Z inicjatywy pana Jerzego Stowarzyszenie dokonało renowacji nagrobków uczestników marszu śmierci więźniów Gross Rosen. On też doprowadził do upamiętnienia dzieci-ofiar deportacji po II wojnie światowej - tablicą na cmentarzu komunalnym.

Szczególną oceną działalności pana Jerzego było przyznanie Nagrody Głównej w kategorii "Człowiek Roku 2012 Gminy Kąty Wrocławskie" za stworzenie, z grupą aktywnych społecznie ludzi, stowarzyszenia pielęgnującego walory Ziemi Kąckiej oraz powołanie Regionalnej Izby Pamięci - bogactwa historii tej ziemi.

Cóż dodać, chyba najlepiej oddadzą nasz smutek słowa ks. Twardowskiego: „ Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą”.