Które przedziały cenowe są najmocniej reprezentowane na poszczególnych rynkach?
Jak wynika ze struktury cen transakcyjnych na analizowanych rynkach dominują mieszkania sprzedawane w cenie 200 – 400 tys. zł. W każdej z aglomeracji stanowią one co najmniej połowę wszystkich zawartych transakcji.
Najmocniej zróżnicowaną strukturą cenową charakteryzuje się, jak można było się zresztą domyślać stolica. W Warszawie wysokie ceny nieruchomości przekładają się na najniższe udziały najtańszych przedziałów cenowych, czyli mieszkań w cenach do 200 tys. zł oraz od 200 do 400 tys. zł. Zaledwie co dziesiąte sprzedane mieszkanie kosztowało mniej niż 200 tys. zł. Reprezentacja mieszkań mieszczących się w tych widełkach cenowych jest zdecydowanie słabsza niż na pozostałych poddanych badaniu rynkach, gdzie analogiczna wartość sięga 15-18%. W Warszawie lokale w cenach 200 – 400 tys. zł stanowią niewiele ponad połowę zawartych transakcji. Relatywnie duża liczba transakcji dotyczyła jeszcze mieszkań w cenach 400 – 600 tys. zł. Była to mniej więcej co piąta transakcja. Zauważalną grupę stanowią także najdroższe lokale. Apartamenty w cenach przekraczających 800 tys. zł stanowiły ok. 10% zawartych transakcji.
Na uwagę zasługuje struktura cenowa transakcji zawartych w Trójmieście. Z jednej strony miał tu miejsce największy na tle pozostałych miast udział transakcji mieszkaniami w cenach do 200 tys. zł. Z drugiej strony stosunkowo licznie sprzedawały się mieszkania w cenach 600 – 800 tys. zł (mniej więcej co czwarta transakcja). Zbliżony udział do rynku warszawskiego odnotowano także w wypadku apartamentów, których cena przekraczała 1 mln zł. Wysokie udziały tych dwóch przedziałów cenowych to w głównej mierze zasługa transakcji, jakie były zawierane w Sopocie.
Tymczasem w Poznaniu powodzeniem cieszyły się praktycznie wyłącznie mieszkania w cenach nieprzekraczających 400 tys. zł. Na tym rynku bezsprzecznie dominowały transakcje mieszkaniami, których ostateczna cena sprzedaży zawierała się w widełkach cenowych 200 – 400 tys. zł.
