Kobierzyce i Domasław wyzwolone zostały 13 lutego przez 6 Armię 7 Korpusu Zmechanizowanego Gwardii. Niemców wyparto do południowych przedmieść Wrocławia. W okolicznych laskach można do dzisiaj spotkać okopy i miejsca, gdzie stał sprzęt wojskowy. Dowódcą Armii był generał lejtnant W. Gorazdowski. Korpusem Zmechanizowanym Gwardii dowodził generał lejtnant L. Korczagin.
- Proszę zwrócić uwagę, że Jordanów leżący za Kobierzycami wyzwolono dopiero 9 maja tj. po świętowaniu zakończenia wojny. Wojska Armii Radzieckiej otoczyły twierdzę Breslau i zamknęły pierścień 14 lutego 1945. Jednak na kilka godzin Niemcy przerwali to okrążenie i drogą przez Małuszów i Tyniec Mały połączyli się z siłami w twierdzy. Przerwanie tej blokady nastąpiło tylko na osiem godzin, po czym wojska radzieckie ostatecznie wprowadziły blokadę twierdzy do czasu kapitulacji w dniu 6 maja 1945 – wyjaśnia Stanisław Cały, mieszkaniec gminy Kobierzyce. Napis na murze mógł powstać w tamtym czasie.
Przez gminę Kobierzyce na kilkanaście dni przed wyzwoleniem, 24 stycznia 1945 roku przechodził Marsz Śmierci. - Przy 17-20 stopniowym mrozie ludzie w łachmanach pędzeni byli z obozu przy fabryce Kruppa w Fünfteichen (Jelcz Laskowice) do macierzystego obozu Gross Rosen. Chorych i niezdolnych do dalszej drogi dobijano strzałami. Na poboczach leżało wiele zwłok – mówi Stanisław Cały. Na odcinku Domasław - Tyniec Mały życie straciło 51 osób. Masowy grób został w latach siedemdziesiątych ekshumowany, szczątki przeniesiono na cmentarz żołnierzy polskich na Oporowie. Na cmentarzu w Tyńcu Małym znajduje się tablica upamiętniająca ten fakt. - W Małuszowie też była zbiorowa mogiła z tej trasy. W kolumnie szli ludzie wielu narodowości, także młodzi uczestnicy Powstania Warszawskiego. Na tej trasie, liczącej 70 km, zamordowano około 2000 ludzi. Wszędzie były mogiły zbiorowe – opowiada mieszkaniec gminy.
Podczas wojny Niemcy zabierali z kościołów dzwony, by przetapiać je na materiały wojskowe. Wywieźli dzwony m.in. z Tyńca Małego. Zostały one załadowane w Domasławiu na platformy kolejowe i odprawione do huty.
W wielu wsiach obecnej gminy Kobierzyce mieszkali ludzie mający korzenie polskie. W latach 30. ubiegłego wieku Niemcy wprowadzali germanizację na tych terenach. Ludność niemiecka na terenie gminy przebywała jeszcze do 1947 roku, często mieszkając pod jednym dachem razem z napływającą ludnością ze wschodu. W tym czasie odchodziły transporty niemieckiej ludności do Niemiec.
