Obowiązkowa szkoła
Kosmetyczka nie powinna wykonywać swojej pracy i być zatrudniona w salonie kosmetycznym, jeśli nie posiada odpowiednich kwalifikacji. Zawód ten można uzyskać po ukończeniu dwuletniej szkoły policealnej. Kierunek dla technika usług kosmetycznych jest prowadzony między innymi w szkole we Wrocławiu. Mogą go realizować absolwenci szkoły średniej, a nauka trwa zaledwie cztery semestry. Później wystarczy zdać egzamin państwowy, który potwierdzi posiadane umiejętności i szeroką wiedzę dotyczącą pielęgnacji i dbania o urodę poszczególnych części ciała.
W szkole we Wrocławiu lub w dowolnym innym mieście, gdzie prowadzone jest kształcenie na kierunku technik usług kosmetycznych, uczniowie poznają najpierw teoretyczne aspekty kosmetologii, a następnie odbywają zajęcia praktyczne, które są dla nich bardzo ważne, zwłaszcza w perspektywie dalszej pracy zawodowej. Na zajęciach tego rodzaju można dowiedzieć się, jak przeprowadzać specjalistyczne zabiegi u klientów, masaż twarzy, szyi i dekoltu, manikiur, pedikiur czy farbowanie brwi i rzęs. To tylko niektóre z wielu czynności, jakich może się podejmować profesjonalna kosmetyczka.
Po ukończeniu szkoły przyszły technik zdaje egzamin K2 dla potwierdzenia nabytych kwalifikacji - wykonywania zabiegów kosmetycznych ciała, dłoni i stóp.
Cechy profesjonalnej kosmetyczki
Będąc klientem, warto korzystać z usług wyłącznie renomowanych salonów kosmetycznych, które zatrudniają techników usług kosmetycznych, mogących wylegitymować się stosownym dyplomem i certyfikatami. Dobra, profesjonalna kosmetyczka ma szeroką wiedzę dotyczącą pielęgnacji, odnowy i zdobienia skóry, ale też będzie dobrym psychologiem z posiadającym odpowiednie podejście do klienta.
Profesjonalna kosmetyczna musi znać anatomię i fizjologię człowieka, być cierpliwa i wyrozumiała, dyskretna, a przy tym w pełni odpowiedzialna przy dobieraniu zabiegów do typu cery klienta. Musi umieć nawiązać kontakt z klientem i udzielać właściwych porad. Kosmetyczka powinna też kierować swoich podopiecznych do lekarza - dermatologa lub alergologa, jeśli ma do czynienia z przypadkami trudnymi do zdiagnozowania.
